Toen ik 13 jaar was besloot ik dat het tijd was om geld te verdienen. Ik wilde een Sony Walkman kopen en met alleen mijn zakgeld als inkomstenbron zou het nog jaren duren eer ik zo'n prachtig apparaat zou kunnen bezitten.
Krantenwijk
Ik heb als kind een lichte vorm van polio opgelopen, dus reed ik rond op een driewielfiets. Ik dacht: een krantenwijk zou wel iets voor mij zijn. Dus toog ik met mijn driewieler naar het distributiepunt in Hengelo en toen ze mij daar zagen moest men lachen. Waar dacht ik wel dat ik mee bezig was? In mijn naïviteit begreep ik niet waarom ik geen krantenwijk zou kunnen nemen. Was de fiets niet goed genoeg? Ik zei dat ik een wijk wilde, en de coördinator zei nuchter: "de krantentas past niet achterop, de wielen staan in de weg. Helaas, knul!"
Ik droop teleurgesteld af en vertelde mijn vader over de afwijzing. Vader zag de teleurstelling en nam me mee naar buiten. Hij keek een paar minuten naar mijn fiets en had een aha-moment! Hij haalde een Grolsch-bierkrat en plaatste deze tussen de achterwielen van mijn fiets.
Er kwamen klachten. Geen klachten over mijn bezorgservice, maar klachten over de werkgever. Hoe haalden ze het in hun hoofd om een gehandicapt kind zo te misbruiken voor geldelijk gewin?
Enis Odaci
Het idee was dat mijn vader de bagagedrager zou demonteren en daarvoor in de plaats de bierkrat zou installeren. Alle plastic tussenpunten zaagde hij weg en zo ontstond er een mooie, lege krat. Zoals de gladde boodschappenkratten van nu, zeg maar. Nu konden alle kranten keurig in het kratje worden uitgelijnd. Er was helemaal geen tas meer nodig!
Klachten
Gewapend met een goed humeur en een lege bierkrat tussen de achterwielen fietste ik terug naar het distributiepunt. Daar zag de coördinator de blik in mijn ogen en hij wist wel: deze jongen moet ik een krantenwijk geven. Het werd de Volkskrant!
Ik stond elke dag vroeg op, rond vijf uur, en reed met een goedgevulde krantenbak naar diverse adressen in een welgestelde wijk. Daar had je blijkbaar veel lezers van de Volkskrant. In het begin was het moeilijk navigeren, maar na verloop van tijd werd ik erg handig in het besturen van een volgeladen driewieler. De huisbewoners keken me in de eerste paar weken aan met een blik die het midden hield tussen boosheid en mededogen.
Er kwamen klachten. Geen klachten over mijn bezorgservice, maar klachten over de werkgever. Hoe haalden ze het in hun hoofd om een gehandicapt kind zo te misbruiken voor geldelijk gewin? De mensen gingen er van uit dat ik werd uitgebaat door een gierige werkgever, niet wetende dat ik gewoon een Sony Walkman wilde kopen. Dat was het hogere doel!
Nieuwjaarsbonus
Na verloop van tijd raakte ik aan de praat met 'mijn' krantenlezers en vooral met oud en nieuw was het feest. Dan belde ik aan om de bewoners een gelukkig nieuwjaar te wensen en dan stelden ze mij vragen over mijn handicap, over school. En waarom ik dit werk toch deed? Ik vertelde dan dat ik wilde sparen om een Walkman te kopen en ook om een nieuw kostuum voor mijn vader te kopen, want hij had er geen geld voor.
Ik haalde honderden guldens op tijdens de feestdagen en weet nog goed: toen ik mijn zakken voor de eerste keer leegde op de eettafel thuis, keek mijn vader me zó trots aan. Hij wist: met die jongen komt het wel goed. Ik kocht een Sony Walkman en draaide eindeloos muziek van de jaren '80 tijdens het uitdelen van de kranten. Mijn vader kreeg van mij een kostuum.
Helaas is hij er niet meer. Op 56-jarige leeftijd begaven zijn longen het omdat hij jarenlang in slechte arbeidsomstandigheden gewerkt heeft, vol met fijnstof en plastic walmen. Zo ging dat met gastarbeiders, ze werden geworven om hun fysieke kracht, niet om hun kennis van de Nederlandse Arbowetgeving.
De-islamiseren
En nu wil Geert Wilders de samenleving weer eens de-islamiseren. De hoofddoek weren uit het straatbeeld en alles wat met migranten, asielzoekers en vooral moslims te maken heeft, buiten de wet plaatsen. Iedereen die niet de gedroomde witte kenmerken heeft moet weg uit Nederland.
Het antwoord op die wens is simpel: dat gaan 'we' dus niet doen. Een nieuwe generatie Nederlanders staat op, met dank aan de gastarbeiders, en dat is de toekomst die Geert Wilders en de zijnen nooit zullen kunnen tegenhouden.
