Bovenstaande aanhef schrijf ik natuurlijk met de nodige gêne. Het voelt ongemakkelijk en ongepast, zo vanuit je eigen succesverhaal zo’n vraag te beantwoorden, want nogal zuur voor hen die het minder getroffen hebben. Iemand zei dan ook: ‘Ik lees jullie liefdesboekje Kijk eens lief niet, want dan blijf ik alleen maar gefrustreerd achter.’
Anderen echter geven aan het juist inspirerend te vinden. Te ontdekken: zo kan het ook! En vragen dus door: wat is jullie geheim? Het wordt ons zo vaak gevraagd, ook laatst zelfs in een interview voor de Levenspodcast, dat ik er nu maar eens een column aan wijd. Uiteraard vanuit onze eigen ervaring.
En in alle bescheidenheid en dankbaarheid, dat wil ik vooropstellen.
Mazzel
Want het is pure mazzel. Vaak kijken wij elkaar aan en zeggen: waar heb ik jou aan verdiend? Vragen ons af: Waarom wij wel en zoveel anderen niet? Zonder ooit een antwoord op die vragen te krijgen. Nog steeds, na meer dan vijftig jaar, ervaren we ons samenzijn niet als vanzelfsprekend. Sterker nog, juist op leeftijd verwonderen wij ons alleen maar meer. Ik denk echt dat het daar moet beginnen: bij de verwondering. De verwondering van Adam in de Hof van Eden: Ha! Zij is het nu: been van mijn gebeente, vlees van mijn vlees!
Het mag nooit vanzelfsprekend worden. Want liefde is een geschenk. En een groot mysterie. Het komt van binnenuit. Meister Eckhart: ‘Wat is mijn leven? Wat uit zichzelf van binnenuit wordt bewogen.’ Het heeft alles met intuïtie te maken. En vooral niet met rationele keuze! Ik heb dan ook de indruk dat veel relaties te bedacht zijn.
Waarom houd je van iemand? Je kunt geen rijtje argumenten oplepelen. Waarom houden twee mensen ook nog eens van elkaar? Waarom wordt hun liefde wel beantwoord en die van zoveel anderen niet? Een mysterie.
Het moet van twee kanten komen, zoveel is zeker. Iemand kan nog zo zijn best doen om een relatie warm en levend te houden, als niet beiden zich daarvoor inspannen houdt het op. Ons motto en het motto dat we onze kinderen altijd hebben voorgehouden is: beter geen relatie dan een slechte relatie.
Heilig
Liefde is een geschenk. Dat besef moet de onderstroom zijn. Liefde is niet maakbaar. Daarom hebben we er een hoge gedachte van. Ik merk dat veel mensen dat niet meer hebben. Dat ze het als louter toeval ervaren dat ze elkaar gevonden hebben. Dat het ook zomaar iemand anders had kunnen zijn. Dan is je geliefde dus inwisselbaar. Dat is natuurlijk geen fijne start. Sterker nog, het is dodelijk voor een relatie. Een mens wil speciaal zijn. Uitverkorene zijn.
Mijn geliefde en ik kunnen ons niet aan de indruk onttrekken dat wij voor elkaar bestemd zijn. Daar hoef je niet gelovig voor te zijn. Je kunt er sowieso voor kiezen om het leven op deze aarde te ervaren als een geschenk en een bestemming. Het zou goed zijn voor de mens en voor de aarde als iedereen dat deed!
Onze liefde is ons heilig. Als je elkaar zo ziet heeft dat een enorme verrijkende impact op het omgaan met elkaar
Wim Jansen
Vanuit onze mystieke beleving ervaren wij elkaar als Godsgeschenk. Dat roept natuurlijk duizend theologische vragen op, die ik ook niet kan beantwoorden, maar die kunnen niet beletten dat we het onmiskenbaar zo ervaren. En dat besef voegt natuurlijk wel een dimensie toe aan de beleving van onze liefde.
De dimensie namelijk van het heilige. Wij zijn elkaar heilig. Onze liefde is ons heilig. Als je elkaar zo ziet heeft dat een enorme verrijkende impact op het omgaan met elkaar. Wat jou heilig is, dat verwaarloos je niet of behandel je niet liefdeloos.
Zie elkaar als heilig.
Koesteren en onderhouden
Vanuit dit uitgangspunt kun je je verder tot elkaar verhouden. Het bepaalt hoe je de ander ziet en hoe je de ander tegemoet treedt. Ook al is liefde een geschenk en niet maakbaar, dat wil niet zeggen dat je zelf helemaal niets in de hand hebt. Juist het besef van het ontvangen geschenk bepaalt je bij de verantwoordelijkheid dat geschenk te koesteren en te onderhouden. Van daaruit maak je keuzes in de omgang met elkaar.
Een aantal, niet volledig, belangrijke keuzes die althans wij maken:
De keuze om aandacht aan elkaar te besteden. Belangstelling voor elkaar te hebben. Niet in de bubbel blijven hangen van wat jij leuk vindt. Respect voor wat de ander doet en belangrijk vindt.
Iedereen wil mooi gevonden worden. Blijf het mooie in elkaar zien en zeg dat ook. Zeg het als je het denkt en elkaar ziet en anders bij de eerstvolgende gelegenheid. Vergeet het niet.
Blijf over alles communiceren. Wees een open kanaal naar elkaar toe. Ik zie veel mensen die zich opsluiten en afsluiten in een eigen wereld. Hun eigen leven naast elkaar gaan leiden. Dingen niet meer delen. Ook geen verlangens, ongenoegens en boosheid meer delen. Dat is funest.
Maak je liefde vruchtbaar. Laat het niet klef worden in zelfgenoegzaamheid. Zo van: hebben wij het even fijn getroffen met elkaar. Bij het besef van geschenk en verwondering hoort het weten dat we dit niet voor niets ontvangen hebben, maar met het oog op wie op onze weg komen. Op grond daarvan hebben mijn geliefde en ik ons gezin altijd opengesteld als een thuis voor anderen.
En last but not least: heb goede seks.
Erotiek
Wat versta ik onder goede seks?
Om te beginnen dat we de erotiek bewust benutten, genieten, er alles uit halen, leeg lepelen als een zachtgekookt eitje, wederom dus als een geschenk. Dat betekent dat we het bijzondere ervan op waarde schatten. Dat we de ongekende verrukking ervan herkennen en ons er ten volle in verheugen.
Dat we, in het verlengde van de verrukking, er een goddelijke dimensie in beleven. Een genade. Dat ook dit belangrijke element in het samenzijn ons heilig is.
Dat we het thuis brengen in de liefde. En het daar altijd in bewaren. Daarmee brengen we het in veilig vaarwater, buiten de grijpgrage klauwen van The Voice. Dat garandeert namelijk het volle genot, het respectvol omgaan met elkaars verlangens en lusten, het aftasten en grondig leren kennen van elkaars behoeften, het zoeken van de hoogste bevrediging voor de ander.
Dat we het niet verslonzen. Niet verwaarlozen. Niet tot een bijzaak devalueren, maar er de volle aandacht aan blijven geven. Niet dus zoals de man die zei: ‘Het komt er de laatste tijd gewoon niet zo van.’ Waardoor een van beide of beiden in een staat van verongelijktheid komen te verkeren.
'De vraag is niet hoe oud je wordt, maar hoe je leeft'
Dat we elkaar ook op dat gebied leren kennen. Van top tot teen. En tot in de diepste vezels van onze beleving. Zodat we haarfijn aanvoelen van elkaar wat we fijn vinden. Elkaar kennen – dat blijkt voor velen een aanleiding tot sleur. Maar wij vinden het juist spannend om te weten wat de ander opwindt. Elke vrijpartij ervaren alsof het de eerste keer is, het bestaat.
Net zoals met eten het geval is kun je ook je seksualiteit verfijnen. Het gaat er in onze vrijages subtieler aan toe dan vijftig jaar geleden. Omdat het vanwege leeftijd en kwalen allemaal niet meer vanzelfsprekend is besteden we meer aandacht aan de nuances en genieten we dubbel van de kleinste aanrakingen.
Het is heilzaam om de eigen vurigheid aan te sluiten op het grote Vuur. De liefde als een verticale dimensie in ons leven te herkennen. Een bron van Liefde te ontdekken en er verbinding mee te zoeken. In stilte, meditatie of gebed. Of, als je daar niet zo van bent, eenvoudig in het besef dat we deel uitmaken van een groot krachtenveld. Een veld van liefdesenergie, door sommigen ‘God’ genoemd, door anderen ‘Licht’ of ‘Liefde’.
Tenslotte: wij, mijn geliefde en ik, zijn samen een boek aan het schrijven over dit ‘geheim van onze liefde’: Twee zwervers verliefd. We hopen het boek deze zomer af te ronden en te publiceren. Nu een ongeneeslijke ziekte zich in mij heeft genesteld blikken we terug op ons leven – en zien vooruit! Ja, dat laatste ook. Want duurzame liefde is eeuwige liefde.
Wim Jansen is theoloog, schrijver en dichter. Recent verscheen zijn boek ‘Brandend verlangen – om op te gaan in God/Liefde’. Voor meer info: www.wimjansen.nu.
