Filosoof Joep Dohmen ontwerpt in dit boek een complete filosofie van persoonlijke vorming. Met zijn pleidooi voor een nieuwe ‘cultuur van het zelf’ neemt hij het op voor autonome zelfverwerkelijking als hoogste waarde. Leven is een opdracht. Je moet iets van jezelf maken.
Zijn generatie maakte zich los van het paternalisme van de traditie en ging voor authentieke zelfontplooiing. Is die emancipatie geslaagd? Verre van dat! In onze cultuur is ware zelfwording urgenter dan ooit. Nu zijn het niet meer je ouders of de kerk, maar is het de dictatuur van de sociale media, de technologie of de markt die je de baas wil worden. Strijdbaar neemt hij het op tegen de leegte van de massaconsumptie. Hij voelt zich daarbij in de steek gelaten door ‘autonomofobe’ medefilosofen die kritisch zijn over zoveel ik-gerichtheid.
Hij herschrijft de hele geschiedenis van de filosofie als de praktische vormingsleer die ze van oorsprong was. Zijn integrale bestaansethiek wil je helpen ontdekken wie je als mens bent en waar je echt voor gaat. Daar heb je o.a. zelfkennis, zelfdiscipline en oefening, zelfrespect én intrinsieke motivatie voor nodig. Voordat je iemand bent, moet je eerst wel iemand worden.
Dohmens integrale bestaansethiek wil je helpen ontdekken wie je als mens bent en waar je echt voor gaat.
frits de lange
De hoofdstukken over persoonsvorming in opvoeding en onderwijs, de discussie over het vak burgerschap en het belang van bildung voor jonge mensen vormen spannende lectuur. Volwassenheid, zegt hij, komt neer op zelfverantwoordelijke zelfbepaling. Ik zeg daarbij: zonder jezelf in het centrum van de wereld te plaatsen of te wanen. Hoort zelfrelativering niet ook bij zelfwording?
