De reis naar vrouw-zijn en man-zijn is voor ieder mens uniek

Onlangs was ze bij een vriendin geweest. Ze worstelt al lang met haar zichtbaarheid en de moeite om haar plek in te nemen in de wereld. Haar vriendin – therapeute van beroep – had gezegd ‘dat ze meer van haar mannelijkheid moest laten zien.’ Het had haar verward. Ze is niet alleen. Met haar zijn vele vrouwen en mannen existentieel verward over wie ze zijn. Het belemmert hen op vele lagen van hun bestaan: in relaties, op het werk, met God. Ja, het belemmert hen hun roeping te leven.

Ik help leiders op hun zoektocht naar wie ze zijn en willen zijn, met een bijzondere focus op mannen. Zelf moest ik midden dertig worden om enig bewustzijn te ontwikkelen op wat dat nou eigenlijk betekent: ‘man-zijn’. Het dwong me onder andere de relatie met mijn ouders diepgaander en eerlijker te verkennen. En het daagde me uit de wond van mijn niet biologisch vader zijn tot vrucht te brengen. Op de laag van mijn identiteit had ik te onderzoeken: wie ben ik als mens én wie ben ik als man?

In het Westen zijn gedurende bijna een centennium velen – beïnvloed door onder meer enkele vooraanstaande (psychologische) auteurs uit het begin en midden van de 20e eeuw – opgevoed met het idee dat iedere mens het vrouwelijke en het mannelijke in zich verenigt. En dat het een taak is die twee – en hun schaduwzijden – te balanceren, of integreren. De auteurs die deze gedachten naar voren brachten, waren op hun beurt geïnspireerd op Oosterse zienswijzen en filosofieën. ‘Yin, Yang en Jung.’

In de praktijk is het veelal gaan betekenen dat mannen de zachtere kant van zichzelf beter moeten leren kennen, en omarmen. Voor vrouwen hield het onder meer in dat ze de hardere, krachtige kant in zichzelf moesten ontwikkelen. Beide ideeën werden daarbij gevoed door de gedachte dat dit voor mannen ook het vrouwelijke en voor vrouwen het mannelijke impliceerde.

Het is een rijke verdienste van de dieptepsychologie die zich in het lange kielzog van Freud ontwikkelde, dat we meer zicht kregen op identiteitsvraagstukken. En het is onontkoombaar dat we door ons opgroeien rijkelijk beïnvloed worden door hen uit wie we hoe dan ook voortkomen. We hebben allen een vader- en een moederfactor. Of ze nu aan- of afwezig waren.

Te denken echter dat we allen vrouwelijke en mannelijke kanten of eigenschappen hebben, heeft miljoenen mannen én vrouwen langdurig in verwarring gebracht. Het is zelfs een potentieel ziekmakend onderscheid dat velen berooft van hun gezond zelfbeeld en werkelijke innerlijke kracht. Er ontstaat een giftige splitsing door die maar moeizaam geheeld kan worden.

Een man die in zijn leiderschap zijn kracht ontwikkelt, ontkomt er niet aan zijn kwetsbaarheid te omarmen. In die kwetsbaarheid, die zeer zeker ook zijn zachtheid blootlegt, is hij 100% man. Daar is niets vrouwelijks aan. Een vrouw die in haar leiderschap haar kracht ontwikkelt, ontkomt er niet aan haar stevigheid te omarmen. In die stevigheid, is zij 100% vrouw. Daar is niets mannelijks aan. De reis naar vrouw-zijn en man-zijn is voor iedere vrouw en man uniek met thema's die ook uniek voor ieder van hen zijn. Ja, we zijn allen mens. En we zijn allen, zo toch zeker de meesten, ook vrouw of man.

Onze unieke thema's verkennen is een reis naar de wortels van ons leiderschap waarin vrouwen zeer uitdrukkelijk ook vrouwen en mannen zonder uitzondering ook mannen nodig hebben. Het is de indringende reis naar je identiteit waarin je je vrouw-zijn of je man-zijn 100% omarmt. Met alles wat er is. Daarin schuilt ieders eigenheid, en verbindende kracht.